جنگ زشت است و همه از آن بیزاریم و با هزار دعا از حضرت حکیم مقتدر می‌خواهیم سرنوشت هیچ ملتی به آن گره نخورد؛ اما جهاد، جبهه و دفاع‌مقدس فرصتی ناب و تعالی‌بخش بود که ما را به کشف استعدادهای ناب نام‌بردار کرد تا شاهد قدکشیدن مجاهدانی سرفراز از دل افراد عادی باشیم؛ کسانی که نظامی نبودند؛ اما نظمی مجاهدانه در زندگی کردند و شیوه‌ای نو از جنگیدن را به جهان تعلیم کردند. تاریخ این فراز هشت‌ساله ایران، پُر است از کسانی که بر مدار ایثار به کمال نترسیدن از مرگ رسیدند و در صراط مستقیم شهادت، یک‌شبه ره صدساله رفتند و از سنگی تاریک به شهابی پرنور تبدیل شدند؛ کسانی که با قدم‌نهادن در راه عشق، به چنان مقامی در ساحت بندگی رسیدند که آیه و آیت راه شدند برای نسل‌های بعد. اینکه امام روح‌الله خمینی؟رح؟ نشانی بیداری را در وصیت‌نامه آنان آدرس‌نویسی می‌کند، اینکه خلف خامنه‌ای‌نشانش به‌تصریح ما را به تکلیفی به‌روز در ساحت معرفت می‌خواند به این بیان که «امروز فضیلت زنده‌نگه‌داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست»، نشان از این دارد که راه اینجاست. چاره کار هم در این مدرسه است و باید که با خوانش نو‌به‌نو از فرهنگ جبهه، مشکلات را رام اراده خود کنیم و موانع را از سر راه برداریم. این صدالبته شدنی است که با آن سبک به زندگی ورود کنیم. اگر ایثار را رسم‌الخط زندگی کنیم.
فرهنگ مقدم‌شمردن دیگران بر خود به‌خوبی می‌تواند همه ما را به حقمان در ترازی که باید، برساند. دیگرخواهی اگر فراتر از گفتار در رفتارمان تجلی پیدا کند، همه ما برای کمک به یکدیگر همت خواهیم کرد و آن‌قدر دستِ توانا و متقی به‌میدان خواهد آمد که باری بر زمین نمانَد؛ بلکه زمین نیز سبک‌بال بستر زایش و رویش استعدادهای تازه شود. من فکر می‌کنم مشکلات هولناک فساد، اختلاس و تباهی به این دلیل سر راهمان دهان بازمی‌کند که از فرهنگ شهدا دور شده‌ایم؛ والا اگر صاحب‌موقعیت‌ها و توانگران قدرت و ثروت به راه شهید حاج‌مهدی باکری می‌رفتند، هرگز «طهارت اقتصادی» جامعه به حدث دچار نمی‌شد. او بخشنامه کرده بود که فرماندهان و مسوولان لشکر هم باید از غذای رزمندگان بخورند و هم اینکه تا وقتی دیگران سیر از سر سفره بلند نشده‌اند، سر سفره ننشینند؛ یعنی هرکس جایگاه بالاتری دارد، سر سفره باید پایین‌تر بنشیند، نه اینکه جایگاهش را بهانه کند و بر صدر چنان پت‌و‌پهن بنشیند که برای دیگران جایی نماند. با زیستن به سبک باکری‌ها، کسی به اختلاس فکر هم نمی‌کند، چه رسد که دست در بیت‌المال کند و بیتش را آباد کند به قیمت تخریب بیوت مردم. این کار خود جنگ است با خدا و خلق خدا؛ از همان نوع جنگی که دعا می‌کنیم بر سر هیچ کافری نیاید، چه رسد به مسلمان. رفتار باکری نتیجه عملی مکتب دفاع‌مقدس بود که باز دعا می‌کنیم نه تنها مسلمین، بلکه کافرین هم بدین صراط راه یابند و درست شود هرچه نادرستی است در عالم. باری ما از جنگ بیزاریم؛ اما در دفاع‌مقدس به فرازهایی رسیدیم که هزینه سنگین جنگ را بر ما هموار می‌کند؛ البته اگر امروز هم بدان مکتب زندگی را سامان دهیم. ان‌شاء‌الله چنین باد زیستن به اخلاص شهیدان و پرهیز از اختلاس دیگران!
صبح نو / شماره 789 / سه شنبه 2 مهر 1398 / صفحه 14 / فرهنگ
http://sobhe-no.ir/newspaper/789/14/31613
